ارزیابی مطلوبیت و کارایی گونه های گیاهی عرصه های طبیعی در توسعه و طراحی فضای سبز شهری

اکوسیستم های مرتعی پتاسیل بالایی در ترسیب کربن دارند، زیرا نیمی از خشکی های زمین را در برداشته و ذخیره کربن آن ها ۱۰ درصد کل ذخایر کربن بیوماس اکوسیستم های خاکی و ۳۰ درصد کربن آلی خاک را تشکیل می دهند. میزان کربن محیط های خاکی، به کربن غیرآلی خاک، کربن آلی خاک و پوشش گیاهی تقسیم می شود که مقدار آنها به ترتیب ۹۵۰ ، ۱۵۵۰ و ۵۶۰ پتاگرم می باشد. در مقیاس جهانی مراتع سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد تن کربن ترسیب می کنند. از طرف دیگر اراضی خشک بیش از ۴۵ درصد از سطح زمین را در برگرفته و علیرغم محتوی کم کربن آلی در این خاک ها، این مناطق ۱۶ درصد از کل ذخیره کربن خاک های جهان را شامل می شوند. ورودی کربن آلی به خاک های مناطق خشک کم است، اما این مناطق ممکن است دارای پتانسیل بالا در ترسیب و ذخیره کربن باشند به شرطی که کربن آلی ورودی به خاک با مدیریت صحیح افزایش و تجزیه و هدر رفت محتوی کربن خاک کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، کارایی ، مطلوبیت ، گونه های گیاهی ، فضای سبز