توانمندسازی اقتصادی-اجتماعی، راهکاری برای چالش سکونت های غیر رسمی با تاکید بر توسعه پایدار

امروزه مسئله سکونتگاه های غیررسمی در کشورهای در حال توسعه به یکی از معظلات شهرسازی تبدیل شده است. اسکان غیر رسمی در ایران و دیگر کشورها ، تحت تاثیر روابط نابرابر سیاسی اقتصادی در سطح جهانی، ضعف برنامه های ملی در - سطح میانی و برنامه ریزی شهری در سطح خرد شکل گرفته است. نابرابری های اقتصادی، گستره فقر شهری و محرومیت بر شکل گیری سکونتگاه های غیررسمی دامن زده است. سکونت گاه های غیر رسمی،کلانشهرهای پیرامون خود را با مشکلات فراوانی درگیر کرده اند و این در حالی است که بخش عمده ای از شهر نشینی بر پایه ی اقتصاد غیر رسمی و همراه با گسترش سکونت گاه های غیر رسمی صورت گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر توانمند سازی در بهبود شرایط زندگی ساکنین سکونتگاه های غیررسمی است. روش تحقیق در این مقاله تحلیل توصیفی بوده است و از دستاوردها و مطالعات انجام شده قبلی، بهره گرفته شده است. از یافته های تحقیق نتیجه می شود که توانمندسازی اقتصادی، راهکاری مناسب برای از بین بردن فقر شهری و بالا بردن امنیت در راستای دستیابی به توسعه پایدار شهری جهت کنترل سکونتگاه های غیررسمی در کشورهای در حال توسعه می باشد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، تونمندسازی اقتصادی ، سکونتگاه غیررسمی ، توسعه پایدار