بررسی رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و سودآوری

ادبیات مالی شرکت ها به طور سنتی بر تصمیمات مالی بلندمدت متمرکز شده است )بانوس-کابالرو و همکاران ۱ ۲۰۱۴ ( و ،امور مالی کوتاه مدت را پشت سر گذاشته است )به عنوان مثال، سرمایه گذاری در سرمایه در گردش و سیاست های تامینمالی(. با این وجود، دومی، فعالیت های روزمره شرکت ها و به نوبه خود، نتایج مالی آنها را، به ویژه در شرکت های کوچک ومتوسط ) SMEs ( مشروط می کند. در کنار این خط استدلال، هوورث و وستهد ۲۰۰۳ ( تاکید میکنند که مدیریت سرمایه (در گردش به دلیل درصد بالای دارایی های جاری، مقدار ناکافی نقدینگی و نوسان بسیار زیاد، تاثیر بیشتری بر سودآوریشرکت های کوچک و متوسط نسبت به شرکتهای بزرگتر دارد. جریان های نقدی که اغلب مشخصه شرکت های کوچکو متوسط ها هستند )پیل و ویلسون ۲ ۲۰۰۰ ،مدیریت سرمایه درگردش یکی از حوزه های مهم در مدیریت مالی به حساب می آید، زیرا به طور مستقیم نقدینگی وسودآوری شرکت ها را تحت تاثیر قرار می دهد، احتمال ورشکستگی برای شرکت هایی که در معرض مدیریت نادرستسرمایه در گردش حتی با وجود سودآوری مثبت وجود دارد. مدیریت سرمایه در گردش با دارای ها و بدهی های جاریسروکار دارد. دارایی های جاری یک شرکت قسمت قابل توجهی از کل دارایی های آن را تشکیل می دهد. سطوح بیش ازحد دارائی های جاری می تواند منجر به تحقق بازده سرمایه گذاری کمتر از حد متعارف شود. با وجود این، شرکت هایی کهدارایی های جاری کمی دارند در روند عادی عملیات کمبودها و مشکلاتی خواهند داشت )وینتیلا و الکساندرا۲۰۱۶