موقعیت یابی با روش های مبتنی بر امواج الکترومغناطیسی

در روش های کلاسیک موقعیت یابی بر اساس سیگنال رادیویی یکی از خواص سیگنال مانند زمان، قدرت و یا زاویه دریافت سیگنال مورد بررسی قرار می گیرد. بدین ترتیب که فرستنده داخل بدن ارسال کرده و گره های حسگر در سطح بدن سیگنال را ذخیره می کنند و پارامترهای مذکور را اندازه گیری می نمایند. در مرحله بعد با جمع آوری پارامترهای اندازه گیری شده در همه گره ها تخمینی از موقعیت حسگرها به دست می آید. در این روش ها با توجه به ویژگی بدن انسان و محدودیت های موجود در آن، روش زمان دریافت موج دقیقتر از دیگر روش ها است. معمولا امواج UWB برای رسیدن به دقت بالا در موقعیت یابی ها مورداستفاده می گیرد. در این مقاله هدف بررسی موقعیت یابی بر مبنای امواج الکترومغناطیسی می باشد

کلیدواژه ها:

امواج الکترومغناطیسی ، امواج UWB ، موقعیت یابی