الگوی ساختاری بهزیستی تحصیلی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده و خودناتوان سازی تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی در دانش آموزان

مقدمه و هدف: موفقیت تحصیلی دانش آموزان و عوامل موثر بر آن، فرایندی است که توجه پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت را برانگیخته است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی ساختاری بهزیستی تحصیلی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده و خودناتوان سازی تحصیلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی در دانش آموزان صورت پذیرفت.مواد و روش ها: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان شاغل به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸بود. نمونه این پژوهش شامل تعداد ۳۷۳ دانش آموز بود که به شیوه طبقه بندی نسبی بر اساس جنسیت و پایه تحصیلی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (تومینین- سوینی و همکاران، ۲۰۱۲)؛ پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (کوئرنر و فیتزپاتریک، ۲۰۰۲)؛ مقیاس خودناتوان سازی (جونز و رودولت، ۱۹۸۲) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شرر و مادوکس، ۱۹۸۲) بود. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از روش معادله یابی ساختاری صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین متغیرها وجود دارد (۰۰۱/۰>p). علاوه بر این نقش میانجیگری خودکارآمدی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودناتوان سازی تحصیلی با بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان تایید شد.نتیجه گیری: با توجه به نقش معنادار خودکارآمدی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و خودناتوان سازی تحصیلی با بهزیستی تحصیلی در دانش آموزان، می توان با تهیه بسته آموزشی خودکارآمدی برای دانش آموزان، نسبت به بهبود بهزیستی تحصیلی آنان مبادرت ورزید.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، بهزیستی تحصیلی ، خودناتوان سازی تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان