اثربخشی روان درمانی مثبت بر ویژگی های روان شناختی سالمندان

   مقدمه: با توجه به روند افزایش جمعیت سالمندان و وجود مسائلی همچون احساس ناامیدی و افسردگی در دوران سالمندی، ضرورت دارد که توجه ویژه­ای به توانمندی­ها و احساسات مثبت در سالمندان شود و شاخص های بهداشت روان در این دوره افزایش یابند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان­درمانی مثبت بر افسردگی، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت سالمندان شهر اصفهان انجام شد. روش کار: این مطالعه تجربی در سال ۱۳۹۸ در شهر اصفهان انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه سالمندان بالای ۶۰ سال شهر اصفهان بود که از میان آن­ها ۴۰ نفر از سالمندان که ملاک­های ورود به پژوهش را داشتند به صورت هدفمند انتخاب و به نسبت مساوی در دو گروه آزمایش و گواه به شیوه تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس های افسردگی سالمندان، تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی های روان شناختی مثبت بود. قبل از مداخله پرسشنامه­ها تکمیل شد و سپس برای گروه آزمایش روان درمانی مثبت طی۶ هفته و به صورت دو روز در هفته با فاصله دو روز مابین جلسات در قالب ۱۱جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد. مجددا بلافاصله پس از اتمام جلسات پرسشنامه ­ها تکمیل گردید. داده های جمع­آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که روان درمانی مثبت نقش موثری در کاهش میزان افسردگی و نیز بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی­های روان شناختی مثبت سالمندان دارد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، روان­درمانی مثبت می تواند به عنوان یک روش موثر جهت کاهش میزان افسردگی و نیز بهبود تمایزیافتگی، خودشناسی انسجامی و ویژگی­های روان شناختی مثبت سالمندان در مراکز مشاوره و روان­درمانی مورد استفاده قرار گیرد.    

کلیدواژه ها:

Positive Psychology ، Depression ، Differentiation ، Self-Perception ، Positive Attitude ، Elderly ، روان شناسی مثبت ، افسردگی ، تمایز ، ادراک خود ، نگرش مثبت ، سالمندان.