فاطمه منصورزاده - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
علی اصغر قربانپور خمسه - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران
سید جابر صفدری - پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران- ایران

یکی از پارامتر­های مهم در طراحی آبشار مدل Q برای سیستم­های چندجزیی، پارامتر M* می­باشد. در این تحقیق یک کد با نام MOTACAS برای طراحی آبشار مدل Q تهیه شده است که با استفاده از آن مقدار بهینه پارامتر M* نیز قابل محاسبه است. در این راستا مقدار بهینه M* برای غنی­سازی ایزوتوپ هشتم تلوریم در خروجی جریان سنگین به ترتیب در غناهای ۴۰/۰، ۷/۰، ۹/۰ و ۹۹/۰ و غنی­سازی ایزوتوپ چهارم تلوریم به ترتیب در غناهای ۱/۰، ۳/۰، ۴/۰ و ۵/۰ تعیین شده است. هم­چنین به منظور بررسی اثر فاکتور جداسازی بر مقدار پارامتر M*، محاسبات برای ایزوتوپ هشتم و چهارم با فاکتور جداسازی ۰۵/۱ و ۱/۱ انجام و با یک دیگر مقایسه شده است. بررسی نتایج نشان می­دهد که هر اندازه میزان غنای ایزوتوپ مطلوب افزایش یابد، محدوده تغییرات پارامتر M* کاهش می­یابد. هم­چنین با کاهش فاکتور جداسازی، مقدار بهینه M* تغییر نمی­کند و علی­رغم افزایش مقدار جریان میان مرحله­ای کل، مقدار جریان نسبی میان مرحله­ای کل ثابت باقی می­ماند. در ضمن مطابق نتایج به دست آمده، غنای ایزوتوپ­های انتهایی با افزایش تعداد مراحل آبشار تا مقادیر بالا افزایش می­یابد اما غنای ایزوتوپ­های میانی تا اندازه­ی محدودی در یک آبشار قابل افزایش می ­باشد.

ایزوتوپ های پایدار, آبشار مدل Q, پارامتر M*, نرخ جریان میان مرحله ای کل, تلوریم