تغییرات عملکرد و ردپای آب محصول ذرت با مدل گیاهی AquaCrop-GIS

برآورد پتانسیل تولید یک گیاه، تابعی از شرایط اقلیمی، پتانسیلهای ژنتیکی گیاه و سایر عوامل مختلف محیطی و مدیریتی است. ارزیابی توانمندی مناطق در به فعلیت رساندن پتانسیلهای ژنتیکی گیاهان، از نکات مهم برنامه ریزی های کلان در کشاورزی به حساب می آید. با توجه به جایگاه استان قزوین در تولید محصول ذرت و اهمیت کشت این محصول در استان برآورد هرچه دقیق میزان عملکرد این محصول استراتژیک از ضرورت بالایی برخوردار است. در همین راستا با مطالعه یک دوره داده برداری ۱۱ ساله اقدام به برآورد عملکرد محصول ذرت با مدل گیاهی جدید AquaCrop-GIS گردید. پهنه بندی شاخص های کلیدی محصول از طریق مدل در سطح استان شبیه سازی شد. با بررسی نتایج این پارامترهای کلیدی مشخص گردید ایستگاه های مطالعاتی قزوین و معلم کلایه با میزان تبخیروتعرق مرجع کمتر از بهره وری آب بیشتری برخوردار می باشند. در ادامه با کمک عملکرد محاسباتی، اجزای ردپای آب و ردپای آب کل محصول در محدوده ایستگاه های مطالعاتی تخمین زده شد. با بررسی معادلات رگرسیونی میان اجزای ردپای آب و ردپای آب کل محصول با عملکرد محصول در هر ایستگاه مشخص گردید که روابط ردپای آب آبی با عملکرد نسبت به سایر اجزای ردپای آب برای تمامی ایستگاه ها از میزان ضریب تعیین ( ۴۳/۰= R۲، ۵۱/۰= R۲، ۴۳/۰= R۲، ۷۷/۰= R۲ و ۷۹/۰ = R۲ به ترتیب برای ایستگاه های قزوین، آوج، معلم کلایه، تاکستان و بویین زهرا) و سطح معنی داری بالاتری برخوردار است. به طورکلی ضریب تعیین این روابط در ایستگاه بویین زهرا با ۸۸/۰= R۲، ۷۹/۰= R۲، ۵۶/۰= R۲ و ۵۳/۰= R۲ به ترتیب برای ردپای آب سبز، آبی، خاکستری و ردپای آب کل نسبت به سایر ایستگاه ها بالاتر برآورد گردید به این معنا که کاهش عملکرد در این ایستگاه تاثیر به سزایی بر افزایش ردپای آب کل محصول داشت.

کلیدواژه ها:

پتانسیل تولید ، بهره وری آب ، ایستگاه های مطالعاتی ، معادلات رگرسیونی ، سطح معنی داری