مریم سیفی کار قمی - دانشجوی کارشناسی ارشد کارآفرینی، دانشگاه تهران، ایران
احسان چیت ساز - عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، ایران

ارزش گذاری بخش مهمی از عملکرد کارآفرینانه است. باوجوداینکه عوامل متعددی بر عملکرد و ارزش آفرینی صورت گرفته در یک کسبوکار نوپا نقش دارد، اما سوال مهم در این زمینه این است که چگونه می توان ارزش خلق شده و یا قابل ایجاد در فرآیند کارآفرینانه را تعیین کرد تا پیشرانی برای جذب سرمایه های جدید و توسعه فرآیند کارآفرینی باشد. در این مقاله، با روش فراترکیب به این سوال پاسخ داده شده که یک کسبوکار نوپا چگونه ارزش گذاری می شوند روش های متداول در این زمینه با رویکرد طبقه بندی روش های ارزش گذاری به دو دسته روش های کمی و کیفی مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. روش های ارزش گذاری کمی موردبررسی عبارت اند از روش DCF، سود اقتصادی تنزیل شده، سرمایه گذار خطر پذیر (VCM)، روش اختیار موجود (ROM)، روش اول شیکاگو (FCM) و روش ضرایب (MM). از این روش ها عموما برای کسب وکارهای نوپا که به درآمد رسیده اند، می توان استفاده کرد. روش های برکوس (BM)، کارت امتیازی (SM) و مجموع عوامل ریسک RFSM)) ازجمله روش های متداول ارزش گذاری کیفی محسوب می شود که بیشتر برای کسب وکارهای نوپا قبل از درآمد مورداستفاده قرار می گیرد.

ارزش گذاری، کسبوکار نوپا، تامین مالی، فراترکیب