شایستگی شبکه سازی در دانش آموختگان رشته مدیریت آموزشی: ضرورتی در عصر پساکرونا

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 340

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSA18_044

تاریخ نمایه سازی: 30 تیر 1401

چکیده مقاله:

خط مشی های تهیه شده توسط سازمانیهای جهانی مانند سازمان همکاری و توسعه اقتصادی۵ و یونسکو بر لزوم آماده سازی دانشجویان برای آنچه جهان ۶VUCA (ناپایدار، نامشخص، پیچیده و مبهم) نامیده میشود، تاکید کرده اند. آنان برای مقابله با چنین شرایطی بر شایستگیهای اجتماعی- عاطفی تاکید کرده اند (ال هادر۷ و همکاران، .(۲۰۲۰ بخش قابل توجهی از گفتمان مربوط به انواع شایستگی های لازم برای مقابله با شرایط متغیر، با مفاهیم تاب آوری و شایستگیهای اجتماعی- عاطفی مرتبط است که بخشی از گفتمان یادگیری اجتماعی- احساسی است. این گفتمان رو به رشد هم در تحقیقات آموزشی و هم در اسناد و خط مشی های جهانی برجسته شده است. مدل های شایستگیهای اجتماعی- عاطفی بر خودآگاهی، خودتنظیمی، آگاهی اجتماعی، مهارتهای ارتباطی، همدلی و تصمیمگیری مسئولانه تاکید دارند و آنها را به عنوان شایستگیهای مهمی که برای رفاه دانشجویان و معلمان و همچنین بهبود توانایی آنان در مقابله با شرایط پیچیده ضروری است، توصیف میکنند (موسسه آموزشی مهاتما گاندی یونسکو برای صلح و توسعه پایدار۸، (۲۰۲۰ و (لاوکونن۹ و همکاران،.(۲۰۱۹با ظهور و گسترش سریع ویروس کووید ۱۹ در آغاز سال ۲۰۲۰ و همهگیری آن، دانشگاه ها و مراکز آموزشی مانند سایر بخشهای جوامع با چالشهای جدی روبه رو شدند و این اتفاق با برهم زدن نظم جهانی، موجب تغییرات اساسی در برنامه های آموزشی جهان و ایران شد. به زعم الهادر و همکاران (۲۰۲۰)، شیوع کووید ۱۹ به عنوان یک مورد VUCA محسوب میشود و این فرصت را به وجود آورده است تا برنامه های درسی آماده سازی دانشجو- معلمان در زمینه شایستگی های اجتماعی - عاطفی برای مقابله با آسیب های شرایط ایجادشده مورد بازاندیشی قرار بگیرد و نتایج پژوهش آنان نشان داد، معلمان به عنوان الگوی دانشجویان در زمینه شایستگیهای اجتماعی - عاطفی از آمادگی کافیبرخوردار نیستند و این را زنگ خطری برای افزایش جهتگیری اجتماعی-عاطفی در برنامه در سی معلمان تلقی کرده اند. توکوئرو ۱۰ ( ۲۰۲۰ ابر این باور است که این همه گیری جهانی، فرصتهایی را به وجود آورده تا مراکز آموزشی بتوانند شیوه های آموزشی خود را ارتقا دهند و دراین راستا توجه آنها به فناوریهای نوپدید متمرکز شده است. نهادهای آموزشی باید از فرصتی که در این بحران ایجاد شده است استفادهکنند تا خود را بیشتر دیجیتالی کرده و معلمان خود را در نظامهای آموزشی آنلا ین در زمینه نحوه برقراری ارتباط، تعامل، مشارکتدانش آموزان در کلا سها آموزش دهند، معلمان نیز باید در نحوه آموزش محتوای خود تجدیدنظر کنند )رودریگز ۱۱ و همکاران، ۲۰۲۰ ا.

نویسندگان

لیلا رضایی مقدم

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

محمدرضا آهنچیان

استاد گروه مدیریت آموزشی و توسعه منابع انسانی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

حسین جعفری ثانی

دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی و آموزش، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

مرتضی کرمی

دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی و آموزش، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران