بررسی تجربه زیسته دبیران از تاب آوری اخلاقی در دوره شیوع ویروس کرونا(کووید (۱۹ در دبیرستان های شهرستان شوشتر

نظام ارزشی و اخلاقی در هر جامعه یکی از عناصر تداوم و انسجام آن بهحساب میآید که پشتوانه قانونها و سنتهای نیک است. کنش اخلاقی افراد یک جامعه حاصل و وابسته عوامل متفاوتی میتواند باشد. در یک محیط اجتماعی، خانواده، همسالان، نظام تربیتی به صورت اعم و نظام تربیت رسمی بهصورت اخص، همگی بر رشد و تحول اخلاقی افراد آن جامعه تاثیرگذار خواهند بود. در این میان مدرسه یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی و از اصلیترین ارکان تعلیم و تربیت بهحساب میآید که به دنبال تربیتو پرورش افراد از جنبه ها و ابعاد دینی، اخلاقی، علمی، آموزشی، اجتماعی و کشف استعدادها و هدایت رشد متوازن روحی و معنویو جسمانی ایشان میباشد. در این زمینه معلم به عنوان فردی که بیشترین تعاملات را با دانش آموزان در محیط مدرسه دارد دارای نقش مهم و کلیدی میباشد. آموزش بیش از آنکه شیوه مند و فنی باشد، وابسته به اخلاق و ژرفاندیشی اخلاقی در نظر گرفتهشده (اسدی و بلندهمتان، .(۱۳۹۷ معلمان در تعامل با دانش آموزان دائما در حال تصمیمگیری و کنشهای اخلاقی هستند به نحویکهبا ترجیح دادن برخی ارزشها، باورها، اندیشه ها و اعمال بر برخی دیگر، در محدوده اخلاقیات دست به تصمیمگیری و عمل میزنند که ناگزیر چالشها و موقعیتهای دشوار اخلاقی را در قبال خود و دانش آموزان، تجربه میکنند. نقض اصول و مسئولیتهای اخلاقی و تجربه شرایط دشوار در بافت آموزشی و کلاس درس در تعاملات معلم و دانش آموزان، زمینه بسیار قوی برای ایجاد استرس و پریشانیهای اخلاقی را فراهم مینماید.در شرایط حاضر، جهان با همه گیری ویروس کرونا۴ مواجه بوده که این امر تعلیم و تربیت را نیز تحت تاثیر قرار داده است؛ چنانکه بسیاری از کلاسهای درس و روابط نزدیک و متقابل دانش آموزان با معلمان و اعضای مدرسه جای خود را به تدریس مجازی و از راه دور داده است. زندگی در این زمان برای معلمان، والدین و دانش آموزان با چالشهای فراوانی برقرار خواهد بود. بازگشت به مدرسه گامی مهم و امیدبخش است اما در این زمان معلمان به عنوان پرچمدارن تعلیم و تربیت در محیطهای آموزش رسمی، در حال تجربه شرایط و مسائل متفاوتی در رابطه با حمایت و مراقبت از دانش آموزان خود هستند.