بازطراحی فضاهای شهری بافت تاریخی با توجه به الگوهای رفتاری استفاده کنندگان از فضا(نمونه موردی: محور امام خمینی و محدوده پیرامونی آن)

در حوزه مطالعات شهرسازی، یکی از مباحث مهم در ارتباط با فضاهای شهری، مفهوم رفتارشناسی در فضاها می باشد. فضاهای شهری با داشتن ویژگی های خاص میتوانند قابلیت تامین نیازهای اجتماعی افراد را داشته باشند و در نقطه مقابل با داشتن نقاط ضعف محیطی منجر به شکل گیری برخی جریان های رفتاری ناهنجار و متعارض با زمینه شوند. این مساله در بافت تاریخی شهرها به دنبال برخورداری از سطح کاربران متنوع تر(گردشگران) از سطح اهمیت بالاتری برخوردار می باشد. لذا این پژوهش با هدف ایجاد همساختی میان جریان های رفتاری و فضاهای شهری، در صدد شناخت و بررسی مولفه های کالبدی، عملکردی ومعنایی محیط موثر بر الگوهای رفتاری در فضاهای شهری محدوده مورد مطالعه خود می پردازد. روش پژوهش در این مقاله بر مبنای هدف کاربردی و جمع آوری اطلاعات با تکیه بر مطالعات میدانی و اسنادی، مطالعه الگوهای رفتاری کاربران فضا و دست یابی به نقطه نظرات کاربران فضا نسبت به مولفه های محیطی به وسیله ابزار پرسشنامه می باشد. تحلیل داده های پژوهش در چند مرحله به شیوه تحلیل کیفی با استفاده از تکنیک جدول SWOT و در بخش دیگر تحلیل پاسخ های پرسش شوندگان با استفاده از ابزار SPSS و AHP می باشد. نتایج پژوهش نشان میدهد که نوع و حالات رفتاری افراد استفاده کننده از فضای شهری برداشت شده بر طبق خصوصیات محیط متغییر است. برای مثال، ایستادن صحبت کردن و تعاملات افرادی که در عرصه ای سرزنده و برخوردار از آسایش اقلیمی صورت میگیرد نوعی فعالیت اختیاری ولی همان فعالیت ها در فضایی فاقد سرزندگی و برخورداری از آسایش اقلیمی فعالیتی اجباری میباشد.

کلیدواژه ها:

فضاهای شهری ، بافت تاریخی ، الگوهای رفتاری