بررسی اثر اسیدیته و تغذیه عناصر بر بیماری بوته میری خیار گلخانه ای با عامل Phytophthora drechsleri Tucker

بوته­میری و مرگ گیاهچه با عاملPhytophthora drechsleri  از مهم­ترین بیماری­های گیاهان جالیزی است که بیش­ترین خسارت را به این گیاهان به خصوص خیار وارد می­کند. این بیماری در اکثر مناطق ایران با خسارتی برابر با ۲۵% شیوع دارد. تنش­های ناشی از محیط رشد بر روی ایجاد این بیماری نقش اساسی دارد، لذا مدیریت هر کدام از این عوامل محیطی مانند تغذیه، شوری و اسیدیته خاک می­تواند نقش موثری در کاهش بیماری داشته باشد. در این تحقیق، تاثیر اسیدیته محیط کشت بر میزان بازدارندگی از رشد بیمارگر در محیط کشت بررسی شد و همچنین تاثیر اضافه کردن برخی عناصر غذایی مرتبط با ترکیبات تغییر دهنده اسیدیته در محیط کشت، بر رشد بیمارگر P. drechsleri در گلخانه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر تغییر اسیدیته بر رشد قارچ معنی­دار بوده است (۰۵/۰>p). بیش­ترین و کم­ترین بازدارندگی به ترتیب مربوط به هیدروکسید پتاسیم در اسیدیته ۵/۸ و اسید نیتریک در اسیدیته ۵/۶ به ترتیب برابر با ۵۸/۶۴% و ۲۵/۲۶% بود. نتایج آزمون تاثیر محلول­های غذایی نشان داد که در هر دو رقم نگین و سینا، اضافه کردن محلول­های غذایی، درصد بوته­میری را به­طور معنی­داری در سطح احتمال کم­تر از ۵% نسبت به شاهد کاهش داده است. در هر دو رقم مورد بررسی (سینا و نگین)، بیش­ترین درصد کاهش بوته­میری مربوط به اسید نیتریک بود. بعد از آن اسید سولفوریک و اسید کلریدریک بیش­ترین تاثیر را داشته و کم­ترین تاثیر در بین تیمار­ها مربوط به نیترات آمونیوم مشاهده شد. بر اساس یافته­های این تحقیق، به نظر می­رسد بهبود وضعیت تغذیه گیاه، بتواند تاثیر قابل ملاحظه­ای در کاهش بوته­میری خیار در اثر بیمارگر P. drechsleri داشته باشد.

کلیدواژه ها:

بوته میری ، خیار سبز ، Phytophthora drechsleri