بدنمندی و تجربه خود در سینمای ایران: مطالعه پدیدارشناختی شش فیلم از دهه ۶۰ تا ۹۰
محل انتشار: فصلنامه جامعه شناسی کاربردی، دوره: 33، شماره: 3
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 325
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JASUI-33-3_003
تاریخ نمایه سازی: 26 تیر 1401
چکیده مقاله:
تجربه زیسته در زیست جهان، مفهومی است که براساس آن، درک جامعه شناختی فیلم با رهیافت پدیدارشناسی امکان پذیر می شود. این پژوهش با هدف فهم بدنمندی و تجربه خود در زیست جهان نمادین فیلم با روش پدیدارشناسی توصیفی و تحلیل مضمون انجام شده است. شش فیلم سینمایی ایرانی از دهه ۶۰ تا ۹۰ ازطریق نمونه گیری موارد حاد انتخاب شدند که در آنها بدنمندی و تجربه خود سوژه ها به منزله ایده فلسفی و مسئله مند به تصویر درآمده است که عبارت اند از: شاید وقتی دیگر، هامون، مسافران، کاغذ بی خط، شب های روشن و رگ خواب. طبق نتایج پژوهش، سوژه خودش را در دوگانه خود/دیگری تجربه می کند و بدنمندی واسطه ای برای بازیابی خود یا استحاله در دیگری است. در دهه ۶۰ این دوگانه شکل فردی دارد، بدن زن ساحت مستقلی ندارد و در چارچوب ذهنی دیگری ابزورد (مرد) قوام می یابد. بدن زن ابژه ای است که زیر نگاه دیگری خاموش و خود به واسطه دیگری بازیابی می شود. در دهه ۷۰ دوگانه خود/دیگری به ساحت جمعی کشیده شده است و سوژه ها در دوگانه تکنیک/بین الاذهان جمعی قوام می یابند. بدن و خود در قاب بین الاذهان جمعی بازیابی می شوند و ماهیت تکنیک در جعل سوژه ها برملا می شود. در دهه ۸۰ بدنمندی سوژ ها به ساحت تقابل/گذار برکشیده می شود، کنش بدنمند زن، از بدن ابزورد مرد عبور و او را در جهان متروکش رها می کند. در دهه ۹۰ تقابل رنگ می بازد و سوژه ها در شکلی از هم تنانگی قوام می یابند. پیوند جمعی با جسمانیت فست فودی و حس پذیری بدن زن در هم می آمیزد و سوژه خودش را در شکل دگردیسی شده خانه تجربه می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عرفان ناصری
دانشجوی دکتری جامعه شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
احسان آقابابایی
استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مسعود کیانپور
استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
علیرضا صیاد
استادیار گروه سینما، دانشکده سینما تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :