طراحی و ساخت راکتور پلاسمای مولد آب اکسیژنه

در این مقاله، عملکرد تخلیه الکتریکی برای تولید هیدروژن پراکسید در حبابهای شکل گرفته در زیر آب با انجام چندین مرحله آزمایش به صورت عملی بررسی شد. در چیدمان این آزمایش، دو سر الکترودهای موردنظر به ولتاژ بالا متصل و گاز از پایین به میان آنها دمیده میشود، سپس اختلاف پتانسیل ایجادشده سبب تولید پلاسما میگردد. با توجه به اینکه در این ساختار، پارامترهای ورودی ازجمله توان تخلیه، حجم محلول، زمان، جنس الکترود و فشار گاز نقش مهمی در میزان تولید رادیکال هیدروکسیل نهایتاغلظت هیدروژن پراکسید دارند، این مطالعه با تکرار آزمایشها به دفعات همراه با تغییر و کنترل این پارامترها صورت گرفت. بررسیهای انجام شده بر روی نتایج حاصل از این آزمایش ها نشان میدهند که بیشترین غلظت به دست آمده برای هیدروژن پراکسید مربوط به چیدمانی است که در آن پلاسمای تولید شده با ولتاژ بالای ۱۲ کیلوولت بر روی حجم ۱۵۰ سیسی از محلول با به کاربردن الکترودهایی از جنس استیل، و انتخاب هوا به عنوان گاز ورودی به میزان ۱۰ لیتر بر دقیقه، به مدت یک ساعت اعمال شد.

کلیدواژه ها:

تخلیه الکتریکی ، هیدروژن پراکسید ، توان تخلیه