تاثیر پزشکی از راه دور در روند بیماری و اختلالات عصبی

واژه پزشکی از راه دور، نخستین بار در سال۱۹۲۰ به کار گرفته شد، هرچند که کاربری آن از سال ها پیش آغاز شده بود. در سال ۱۹۴۸ برای نخستین بار تصاویر رادیولوژی بین دو بیمارستان فیلادلفیا و پنسیلوانیا در آمریکا و از طریق خطوط تلفن انتقال داده شدند. با پیشرفت و گسترش فناوری، پزشکی از راه دور نیز به دنبال آن پیشرفت کرد. ما به دنبال ارزیابی فرصت ها و چالش های پزشکی از راه دور در اختلالات عصبی هستیم. پزشکی از راه دور به عنوان رابطی در رابطه ی مجازی بیمار-پزشک برای ارائه مراقبت های اولیه و ثانویه در بیماری های عصبی، عروقی مغزی، عصبی انکولوژیک و اختلالات التهابی عصبی ;کمک به مدیریت از راه دور تحریک عمقی مغز (DBS)، تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) و پمپ های تزریق، ارائه ویزیت های بسیار تخصصی (telegenetics)، مشاوره های تشخیصی (teleradiology and telepathology)، یا برنامه های توانبخشی (telerehabilitatio)، ضبط و انتقال خودکار داده ها از منابع از راه دور یا غیرقابل دسترسی به یک سیستم IT در مکانی متفاوت برای نظارت و تجزیه و تحلیل در یک محیط زیست معتبر (telemetry) تعریف شده است. با فراگیر شدن ویدئو کنفرانس در بخش خصوصی و دولتی، پزشکی از راه دور نیز در خط مقدم مراقبت های بالینی مطرح شده است. این فناوری پتانسیل افزایش ارزیابی های داخلی، به حداقل رساندن تفاوت ها در دسترسی به مراقبت های بهداشتی و کاهش زمان بین ویزیت های بعدی را دارد. این مزایا در نهایت باعث طراحی مجدد جریان کار بالینی می شود که ممکن است مدیریت شرایط پیچیده پزشکی بین مراکز ارجاع عالی و پزشکان مراقبت های اولیه را ساده کند.

کلیدواژه ها:

پزشکی ، تله مدیسین ، اختلالات عصبی ، MS ، پارکینسون