پرویز رضوانی مقدم - دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا کوچکی - دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
عبداله فیلابی - پژوهشکده علوم و صنایع غذایی وزارت علوم تحقیقات و فناوری
سید محمد سیدی - دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی و شیمیایی بر عملکرد گل و بنه های دختری زعفران، آزمایشی در دو سال زراعی ۹۰- ۱۳۸۹ و ۹۱-۱۳۹۰ در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش بر اساس دو گونه قارچ میکوریزا شامل ۱-Glomus mosseae، ۲- گونه Glomus intraradices، ۳- ۶۰ تن در هکتار کود دامی + G. mosseae، ۴- ۶۰ تن در هکتار کود دامی + G. intraradices، ۵-کود شیمیایی دلفارد، ۶- کود زیستی بیوآمینوپالیس و ۷- شاهد (بدون مصرف کود) طراحی شدند. نتایج تجزیه واریانس حاکی از اثر معنی دار تیمارهای کودی بر تعداد و عملکرد بنه های زعفران در سال اول و دوم بود. بر اساس نتایج سال اول، نقش تیمارهای ۶۰ تن در هکتار کود دامی + G. intraradices و نیز کود شیمیایی دلفارد در افزایش معنی دار عملکرد کل بنه های دختری در واحد سطح بیش از سایر تیمارها بود (به ترتیب تا ۳۵ و ۴۶ درصد). بر اساس نتایج سال دوم نیز تیمار ۶۰ تن در هکتار کود دامی + G. intraradices و کود دلفارد در مقایسه با شاهد به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش معنی دار تعداد گل در متر مربع (به ترتیب تا ۷۰ و ۴۵ درصد) داشتند. نتایج نشان داد که G. mosseae و G. intraradices نقشی در افزایش معنی دار عملکرد گل خشک و عملکرد بنه های دختری زعفران در سال اول و دوم نداشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که اثر تلقیح میکوریزایی بر عملکرد گل و عملکرد بنه های زعفران تحت تاثیر کمبود مواد آلی خاک قرار می گیرد.

Bioaminopalis, Biofertilizer, Corm yield, Dalfard fertilizer and Stigma yield, بیوآمینوپالیس, عملکرد بنه, عملکرد کلاله و کود دلفارد و کود زیستی.