اثر تاریخ کاشت و کشت مخلوط ذرت (Zea mays L.) و ارزن دم روباهی (Setaria italica L.) بر عملکرد دانه آن ها و کنترل علف های هرز

به منظور بررسی اثر کشت مخلوط ذرت و ارزن دم روباهی بر عملکرد و کنترل علف های هرز ، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در ۴ تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران، واقع در کرج، در سال ۱۳۸۵ اجرا گردید. در این پژوهش، ذرت(SC۷۰۴) و ارزن دم روباهی(KFM۴) به صورت مخلوط افزایشی کاشته شدند. در این آزمایش، عامل اصلی شامل ۴ تاریخ کاشت مختلف ارزن دم روباهی(کاشت ارزن ۲۰ روز پیش از ذرت، ۱۰ روز پیش از ذرت، همزمان با ذرت و ۱۰ روز پس از ذرت) و عامل فرعی شامل نسبت های مختلف کاشت(کشت های خالص دو گیاه و ۳ نسبت مختلف کاشت ۱۰۰% ذرت+۵/۱۲% ارزن دم روباهی، ۱۰۰% ذرت + ۲۵% ارزن دم روباهی و ۱۰۰% ذرت+ ۵۰% ارزن دم روباهی ) بود. در این بررسی نتایج نشان داد، کشت مخلوط ذرت و ارزن دم روباهی در کنترل علف های هرز موفق عمل کرد و نسبت کاشت ۱۰۰% ذرت+ ۵۰% ارزن دم روباهی پایین ترین میزان بیوماس و تراکم علف هرز را دارا بود. تیمار۱۰۰% ذرت + ۵۰% ارزن دم روباهی در تاریخ کاشت همزمان دو گیاه را می توان به عنوان برترین تیمار معرفی کرد، زیرا بالاترین میزان نسبت برابری زمین ( ۴۳۵/۱) و بیشترین میزان عملکرد دانه از این تیمار به دست آمد. علت این امر را می توان به استفاده بهتر از نهاده ها در کشت مخلوط در مقایسه با تک کشتی و کنترل جمعیت و بیوماس علف های هرز در کشت مخلوط نسبت داد. بنابراین کشت مخلوط ۱۰۰%ذرت +۵۰% ارزن دم روباهی در تاریخ کاشت همزمان دو گیاه، به دلیل افزایش عملکرد، افزایش استفاده از منابع رشد و کاهش علف های هرز تیمار برتر این مطالعه بود.

کلیدواژه ها:

Intercropping ، Maize ، Foxtail millet ، Weeds ، Planting date ، Land Equivalent Ratio ، کشت مخلوط ، ذرت ، ارزن دم روباهی ، علف هرز ، تاریخ کاشت ، نسبت برابری زمین