رضا امیری
محمود مصباح
محمد مقدم
سیدیعقوب صادقیان مطهر
محمد قنادها

در این مطالعه چغندر وحشی WB۴۲ (Beta vulgaris ssp. maritima) مقاوم به ریزومانیا با رنگ محور زیر لپه و رنگ ساقه گل دهنده قرمز به صورت جفتی با رگه های نرعقیم چغندرقند حساس به ریزومانیا (B. vulgaris. subsp. vulgaris) که دارای رنگ محور زیر لپه و رنگ ساقه گل دهنده سبز بودند، تلاقی داده شده و جمعیت هایF۱، F۲ و BC۱ تهیه گردید. سپس، نسبت تفرق ژن های مربوط به رنگ محور زیر لپه، رنگ ساقه گل دهنده و مقاومت به ریزومانیا همراه با نشانگرهای RAPD در جمعیت های در حال تفکیک حاصله اندازه گیری شد. در کلیه جمعیت های مطالعه شده هیچ گونه انحراف تفرق برای ژن های رنگ محور زیر لپه، رنگ ساقه گل دهنده و مقاومت به ریزومانیا مشاهده نگردید. در ضمن، مقدار انحراف تفرق نشانگرهای RAPD در این تلاقی اندکی کمتر از تلاقی B. vulgaris  B. vulgaris بود. در مجموع به نظر می رسد که زمینه ژنتیکی maritima تاثیری در افزایش میزان انحراف تفرق در تلاقی های B. maritima  B. vulgaris نداشت.

B.v. subsp. Beta vulgaris subsp. vulgaris  Beta vulgaris subsp. maritima, RAPD markers, Resistance to rhizomania, Segregation distortion, انحراف تفرق, B.vulgaris. ssp. vulgaris  B. vulgaris. subsp. maritima, مقاومت به ریزومانیا, نشانگرهای RAPD.