اثربخشی طرحواره درمانی بر افکار خودکشی نوجوانان

هدف اصلی پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر افکار خودکشی نوجوانان بوده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشیبا استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان مراجعه کننده به مراکزمشاوره در شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بوده است. از بین جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخابشدند، و به طور تصادفی در گروه آزمایش ۱۵ نفر و گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه افکار خودکشی برایگردآوری داده ها استفاده شد. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۸ هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۶۰ - ۹۰ دقیقهای درمانطرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. روش تجزیه وتحلیل داده های پژوهشیاز تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته ها نشان داد بین میانگین نمره افکار خودکشی پس آزمون در گروه آزمایش وکنترل تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. بنابراین طرحواره درمانی بر افکار خودکشی نوجوانان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، افکار خودکشی ، نوجوانان.