سجاد شمشیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست، دانشگاه تهران
حسن دارابی
هما بهبهانی

توجه به کیفیت و عناصر سازنده منظر و در یک کلام زیبایی، جز بسیار مهم مدیریت و طراحی چشم اندازهای طبیعی است. از این رو تشخیص و ارزیابی درست زیبایی منظر ضروری می‌باشد. امروزه تحقیقات متعددی در این زمینه صورت گرفته است تا با شیوه‌های روشمند به امر ارزیابی منظر پرداخت شود؛ و نتایج آن در طراحی مناظر انسان ساخت مورد استفاده قرار گیرد. اما این مشخصه به علت کیفی و ذهنی بودن به سختی مورد ارزیابی و ارزش‌یابی قرار می‌گیرد. که مشکل اساسی این روش‌هاست. در جهان واقعیات، اینگونه مفاهیم (زیبایی) را آدمی به صورت فازی (به معنای غیر دقیق، ناواضح، و مبهم) درک می‌کند. هر چند این مفاهیمی به عدد دقیقی اشاره ندارند، ذهن انسان با سرعت و با انعطاف‌پذیری شگفت آوری همه را می‌فهمد و در تصمیمات و نتیجه‌گیری‌های خود به حساب می‌گیرد. حال اگر بتوان فاکتور‌های کیفی ارزیابی منظر را با استفاده از منطق فازی تبدیل به فاکتورهای کمی کرد، شاید بتوان تحلیل قابل استنادتری برای تصمیم‌گیری‌ها ارائه نمود. هدف منطق فازی در این گونه مفاهیم آنست که اولاً رمز و راز اینگونه توانایی‌ها را از انسان بیاموزد و سپس آنها را تا حد امکان به ماشین یاد بدهد. در این مقاله، بعد از تعریف مفاهیم مربوط به منظر و کیفیت آن جهت تفهیم بیشتر موضوع به بررسی اولین پروژه به کارگیری منطق فازی در این زمینه -توسط کیاتای رو و ویمینگ در جنگل هینوکی در دانشگاه شیزوکا ژاپن انجام گرفته است- می‌پردازیم.

برآورد کیفیت منظر، زیبایی، عدم قطعیت، منظر، منطق فازی