نینا الوندی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه علم و صنعت
معصومه سربندی فرهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه علم و صنعت ایران

توسعه شهری پایدار از جمله نظریه ها و سیاست های جاری تلقی می شود که بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی سال های اخیر را به خود اختصاص داده است. اما نظریه ی کیفیت محیط و توسعه پایدار در مقیاس محله ی مسکونی هنوز به درستی تبیین نشده و می تواند به عنوان موضوع پژوهش ها مد نظر باشد. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می شود که محله به عنوان کوچکترین و مهمترین واحد شهری، از نخستین اولویت ها بوده و محله پایدار می تواند زیربنای مناسبی را برای توسعه پایدار شهری رقم بزند. لذا همان گونه که در دنیا از دهه 80 میلادی به بعد، توجه به طراحی پایدار در عرصه های مختلف برنامه ریزی، طراحی شهری و مدیریت محیط زیست در اولویت های اولین قرار گرفته است؛ در کشورمان نیز توجه به این نگرش اهمیت خاصی را دارا خواهد بود. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد. مقاله حاضر تلاشی است در جهت پرداختن به ابعاد محله ی پایدار ، کیفیت محیطی، شناخت معیارهای کیفیت محیط در پایداری در مقیاس محله ی مسکونی با روش بررسی تحلیلی که به گردآوری تطبیقی دیدگاه های طرح شده در سطح کشور و جهان در خصوص محله پایدار مبادرت ورزیده و از پی آن در تلاش است تا با تطبیق دیدگاه های طرح شده به یک جمع بندی در خصوص پایداری محلی و معیارها و شاخص های محله پایدار دست یابد. نتایج این پژوهش نه عامل اساسی برای رسیدن به محله ی پایدار در فرایند توسعه شهری را به ارمغان می آورد و هدف از آن کمک به متخصصان و مسئولین شهری در مدنظر قرار دادن سیاست های دربرگیرنده کیفیت محیطی و محله پایدار درکنار سایر سیاست های فرایند توسعه شهری می باشد. :

محله مسکونی، توسعه ی پایدار، کیفیت محیطی