آرزو ایزدیاری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

امروزه عدم تعادل میان معماری با محیط و طبیعت باعث بروز آثار و نتایج ناخوشایندی از جمله آلودگی محیط زیست، کاهش منابع طبیعی، تغییرات اقلیمی و کاهش روز افزون منابع انرژی شده است. از این روی طراحان و معماران می کوشند تا راه حل های مناسبی را در جهت طراحی بناهایی سازگار با محیط زیست؛ بیابند. یکی از کارآمدترین این راه حل ها مباحث مربوط به پایداری در معماری است که مسائلی چون: تأثیرات محیطی ساختمان، ساختمان های سبز، طراحی برای بازیافت و غیره را مورد توجه قرار می دهد. از این روی هدف از ارائه ی این مقاله که با روش تحلیلی- توصیفی و گردآوری اسنادی اطلاعات انجام گرفته است، بررسی نقش معماری در کاهش اثرات مخرب زیست محیطی در راستای اهداف پایداری می باشد. در ادامه نتایج به دست آمده به این شرح است: معماری می تواند با تکیه بر اصول پایداری و توجه به منابع طبیعی موجود، ضمن آنکه باعث صرفه جویی در منابع تجدیدناپذیر گردد؛ کمترین اثرات مخرب را بر محیط اطراف خود داشته باشد. از سوی دیگر ترکیب فن و معماری و شکل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی، می تواند موجبات حرکت به سوی طراحی پایدار را میسر سازد..

محیط زیست پاک، طراحی اکولوژیک، معماری پایدار، انرژی های تجدیدپذیر