تحلیل نشانه معناشناختی گفتمان ادبی در متل های بومی محلی چهارمحال و بختیاری: بررسی موردی روایت «گدولی» از مجموعه ماه پیشونی گردآوری شده توسط مژگان کیوانی

پژوهش حاضر می کوشد تا با بهرهگیری از رویکرد نشانه-معناشناسی به تحلیل گفتمان و سازوکارهای نشانه-معناشناختی دو عنصر «ناآرامی وانتقام» در گفتمان روایی داستان «گدولی» پرداخته و از این طریق شرایط تولید و دریافت معنا را در آن نشان دهد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و نگارنده قصد دارد که با تکیه بر گفتمان روایی داستان و به شیوه تحلیل نشانهمعناشناختی و همچنین با اتکاء به برهمکنش سازه های موثر (وجهی) و تنشی چگونگی شکل گیری مولفه های عاطفی در بطنگفتمان و تاثیرگذاری آنها بر فرایند تولید و دریافت معنا را نشان دهد. در حقیقت، هدف اولیه این پژوهش یافتن پاسخ برایپرسش هایی از این قبیل است که کدامیک از نظام های گفتمانی در فرایند تولید معنا در روایت داستان مورد مطالعه دخالتدارد؟ و با لحاظ ساختار سلسله مراتبی بعد عاطفی، چگونه میتوان نقش عوامل نشانه-معناشناختی در شکل گیری فرایند معنادر داستان مورد مطالعه را تبیین نمود؟ نتایج این مطالعه موید این مطلب بوده است که مراحل بعد عاطفی گفتمان یک روایتدر اصل محصولی از برهمکنش افعال یا سازه های موثر و تنشی است و ساختار عاطفی یک گفتمان به مثابه یک برونداد برایحضور پدیداری سوژه در گفتمان روایی داستان عمل می کند، که به نوبه خود می تواند گاه کنشزا و گاه کنش زدا باشد

کلیدواژه ها:

نشانه-معناشناسی ، بعد عاطفی گفتمان ، سازه های موثر ، تنش ، روایت فولکلوریک «گدولی» ، چهارمحال و بختیاری