استفاده از حیات زیر سطحی، راهکاری در جهت توسعه پایدار زیست محیطی در بافت های قدیمی شهری(نمونه موردی : بافت قدیم شهر کرمانشاه

توسعه پایدار یکی از جامع ترین مفاهیم در همه زمان هاست که در دهه های اخیر مورد توجه روزافزون جوامع قرار گرفته است.رهیافتی که رو به سوی آینده دارد و مجموعه ای از عوامل مختلف ِپیچیدگی زندگی بشری را اعم از اقتصاد ، اجتماع، فرهنگ و محیط زیست را مورد توجه قرار می دهد.این رویکرد نگاه ویژه ای به شهر ها به عنوان سیستمی مهم در عرصه زیست کره دارد و شاخص های گوناگونی را برای توسعه پایدار شهری و به طور خاص توسعه بهینه شرایط زیست محیطی ارائه می دهد.از طرفی شهر های دارای پیشینه تاریخی که دارای بافت های قدیمی در ساختار خود هستند، اکثرا با موضوع تراکم بالای این بافت ها و کاهش پاسخدهی آنها برای شرایط و کیفیات محیط زیست ِزندگی امروز مواجه هستند. این پژوهش با بررسی معیارها و راه حل های ارائه شده برای رسیدن به توسعه پایدار شهری از یک سو و شیوه هاو تجارب نوین در استفاده از تراز های زیر سطحی از سوی دیگر و با بهره جستن از بافت قدیم شهر کرمانشاه به عنوان نمونه موردی سعی در ارائه راهکارهایی مناسب برای توسعه زیست محیطی مطلوب و پویایی بهینه بافت های فرسوده شهری دارد ، پژوهش حاضر بر پایه اسناد و اطلاعات گردآوری شده میدانی و کتابخانه ای ،با بررسی توصیفی- تحلیلی ، ضمن جمع بندی معیارهای توسعه پایدار شهری ، راهکارهایی کاربردی را ، با استفاده از حیات زیر سطحی پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، محیط زیست ، بافت قدیم ، حیات زیر سطحی ، کرمانشاه