نانوتکنولوژی؛ فناوری نوظهور در معماری و مهندسی ساختمان در جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی

نانوتکنولوژی، علم تولید مواد در مقیاس کوچک و نیز علم خلق احتمالات جدید منتهی شده به پیشرفتهای شگفت انگیز است. از سوی دیگر، تأثیرات ناپایدار وارد آمده بر سلامت، محیط و جامعه ریشه در پیدایش این فناوری نوظهور دارد. پرسش این پژوهش این است که چگونه نانو فناوری می تواند به عنوان یک فناوری نوظهور، در بهبود و صرفه جویی در مصرف انرژی و کاهش در آسیب های زیست محیطی تاثیر گذار باشد. نکته حائز اهمیت در اینجا، درک و شناخت مزایای فناوری نانو و نیاز به سازماندهی یک سیستم ایده ال در پروسه های تجاری است. طی دو دهه گذشته، نانوتکنولوژی حرکت چشمگیری را از سمت آزمایشگاه به مراکز تجاری تجربه کرد. این محصولات، سؤالات مختلفی را پیرامون خطر مواد نانو در میان کارگران، مصرف کنندگان و محیط به همراه داشت. در عین حال عرضه کننده چالش هایی برای سازمانهای عملیاتی بود. سیستم های بکار رفته در فناوری نانو، سازمان حمایت محیطی (EPA) و سایر نقش آفرینان را به سمت ارزیابی روشهای مختلف و حرکت به سمت طرحهای اجرایی واداشت. پیوند قوی میان فناوری نانو و اصول یا روشهای مهندسی سبز، عاملی محوری در شکل گیری ساختارهای پایدار به لحاظ محیطی است (قرن 21) از سوی دیگر می توان شاهد پیدایش نانوفناوری پویا بود. برخی از گزارشات اشاره به روابط میان نانوتکنولوژی، علم و مهندسی برپایه یک مقیاس مولکولی دارد (مهندسی و شیمی سبز). هدف از اجرای این قبیل اقدامات، کاهش تأثیرات محیطی از طریق حفاظت از منابع، دفع فضولات و نیز نیل به پیشرفتها در فرایندها و محصولات است. از سوی دیگر این مقیاس ها نقش مهمی را در پرورش و تقویت نانوتکنولوژی ایفا می کنند، از این رو در این پژوهش سعی شده تا ساختاری بدیع را در حوزه نانو مواد و تاثیر آن بر روی معماری مورد بررسی قرار دهیم که تجزیه و تحلیل اطلاعاتی از طریق مطالعه نمونه های موردی مکتوب شده در آزمایشگاهای معتبر در حوزه فناوری نانو بدست آمده صورت گیرد که این اطلاعات نه به صورت کمیتی، بلکه به صورت کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا بتواند پژوهشی کاربردی را در پیش روی محققان قرار دهد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی نانوتکنولوژی ، مقیاس نانو ، علم نانو ، نانوتکنولوژی ، تکنولوژی محیط زیست ، انرژی های تجدید پذیر