اثربخشی دورکاری در طی کووید-۱۹: شواهدی از کارکنان دانشگاه در اندونزی

هدف مقاله حاضر بررسی عوامل تعیین کننده اثرگذار بر بهره وری اساتید در شیوه دورکاری در دوران پاندمی کووید-۱۹ است. تمرکز اصلی بر تاثیر عوامل سازمانی است که شامل آموزش IT، زیرساخت های دیجیتالی و پشتیبانی مدیریت و عوامل فردی است که بر اساس گرایش دیجیتالی بر قابلیت دیجیتالی کارکنان نمایان گشته که به نوبه خود بر بهره وری آن ها تاثیر می گذارد. نظرسنجی از کارکنان دانشگاه ۱۵ دانشکده در ایالتی در شرق جاوا در اندونزی به عنوان روش گردآوری داده ها انجام پذیرفت. مجموعا ۲۶۷ پرسشنامه کامل با استفاده از نسخه ۲.۰ SmartPLS تحلیل گردید و تنها گرایش دیجیتالی افراد تاثیر معنی داری بر قابلیت دیجیتالی افراد داشت که این امر نیز به نوبه خود بر بهره وری آن ها در حین دورکاری در دوران پاندمی کووید-تاثیر می گذاشت. یافته های این تحقیق حاکی از اهمیت گرایش دیجیتالی در معیارهای گزینش کارکنان و دانشگاه ها برای حرکت به سوی ارائه آنلاین دوره ها همراه با گزینه های کاری انعطاف پذیر برای کارکنان می باشد.

کلیدواژه ها:

بهره وری کارکنان ، دورکاری ، کووید-۱۹ ، آموزش عالی ، اندونزی