عارضه یابی کانون های ارزیابی و توسعه در ایران و ارائه ی راهکار

چکیده: رویکرد کسب و کارهای نوین به سمت پویایی محیط، توسعه شایستگی­ها و سعی در ایجاد سازمان­های یادگیرنده و دانش­آفرین بوده است. در این راستا استفاده از فرآیند کانون های ارزیابی و توسعه عاملی اثرگذار در مسیر توسعه قابلیت­ها و شایستگی­های کارکنان محسوب می­شود. کانون ارزیابی با عمر بیش از ۶۰ سال در جهان و بیش از یک دهه در ایران روشی است ترکیبی از تمرین های مختلف مبتنی بر شرایط متنوع شغلی که به منظور جمع آوری اطلاعات معتبر و دقیق از نامزدها جهت جذب، انتخاب، ارتقاء و ارزیابی آنها در یک محیط کاری استفاده می­ شود. کانون ارزیابی با رویکرد توسعه، فرآیندی است که در آن شخص شاغل با توجه به رویکردهای شغلی که در آن فعال است و جهت­گیری­های سازمان، در کانون توسعه مورد ارزیابی قرار گرفته و بدین­صورت برنامه توسعه فردی متناسب با توانایی، دانش و مهارت در قالب گزارش بازخورد به شرکت­کننده ارائه می­شود. هدف این پژوهش شناسائی عارضه های کانون های ارزیابی وتوسعه ودسته بندی آنهاوارایه راهکارهای بهبود و در نهایت ارایه چارچوبی از ملزومات وپیش نیازهای اجرای کانون در ایران است. جامعه آماری پژوهش، تمام افراد فعال در حوزه کانون، متشکل از ۲۱ نفر از مجریان، متخصصان و خبرگان کانون بودند که با آنان مصاحبه بعمل آمد. با تحلیل مصاحبه­ها عارضه­های کانون شناسایی و در شش دسته­ی مفهومی که شامل فرهنگ پذیرش سازمانی، فرآیند آماده­سازی و برنامه­ریزی جهت برگزاری کانون، فرآیند اجرا، دستاوردها و نتایج و فرآیند ارزیابی کانون می­ باشد، طبقه­بندی شدند.

کلیدواژه ها:

کانون ارزیابی ، کانون توسعه ای ، مدل شایستگی ، عارضه یابی ، سنجش ارزیابی