مدیریت بهینه شهری در جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری

توسعه پایدار شهری ارتقای کیفیت زندگی با لحاظ ظرفیت محیط زیست و پاسخگویی به نیازهای نسل حاضر بدون محدودیت برای آیندگان، تعریف می شود. اگرچه توسعه پایدار در ابتدا با بحث های محیط زیست آغاز شد. اما از این حیطه پای فراتر گذاشت و در حوزه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به صورت جدی بیان گردید. برای دستیابی به توسعه پایدار در ساختار مدیریت شهری شهرهای ایران بالاخص کلانشهرها، باید الگوی مشخصی برگرفته از ویژگی ها و ابعاد این مفهوم و کیفیات بستر هدف یعنی زمینه ایران ترسیم شود. به دنبال رشد فزاینده جمعیت شهرنشین روند دستیابی به سطح رفاه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بالاتر دلمشغولی بیشتر سیاستمداران و مسئولان کشورها بوده است همچنین دراین راستا تفاوتهای منطقه ای گسترش نابرابری میان اقتصادهای شهری و روستایی سلسله مراتبی شهری جداییهای میان شهرها مضامین اساسی جغرافیای نابرابری در مقیاس کشورها، نواحی و کانونهای جمعیتی است روش این مقاله توصیفی - تحلیلی است و در نتیجه می توان گفت ناپایداری توسعه شهری مهمترین چالش هزاره سوم است. هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امن بیان شده است؛ پایداری در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، کالبدی و... مستلزم به کارگیری سیستم مدیریتی کارآمد با قدرت کافی برای رسیدن به اهداف ذکر شده است. سیستم های مدیریتی با ویژگی های انعطاف پذیر، مسوولیت پذیر، استراتژیک و عدالت محور مبتنی بر آموزش و اطلاع رسانی راهگشای تنگناهای موجود در شهرهای امروزین است. شهر پایدار با ویژگی های اقتصادی - اجتماعی مطلوب همچون مسکن مناسب، کاهش فقر، عدالت محور، با فضاهای سالم، امن، آرام، جذاب و زیبا آراسته شده، آرمانی است که با مدیریتی پویا قابل دسترس خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت بهینه شهری ، توسعه پایدار شهری