هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی تلفیقی سیستمی- روان پویشی- رفتاری بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز بود. طرح پژوهش از نوع طرح آزمایشی تک موردی یا تک آزمودنی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زوجهای ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال ۱۳۹۸ بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود که ۳ زوج دارای کیفیت زندگی زناشویی پایین انتخاب شدند و تحت مداخله زوج درمانی تلفیقی سیستمی- روان پویشی- رفتاری در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه های ابعاد کیفیت رابطه ادراک شده زناشویی (fletcher et al, ۲۰۰۰) و پرسشنامه نظارت بر همسر (Fairgood, ۲۰۱۵) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای ترسیم دیداری یا تحلیل نمودار گرافیکی، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد شاخص تغییر پایا در مرحله درمان و پیگیری معنادار نیست. درصد بهبودی کلی نیز نشان داد اثربخشی درمان تلفیقی سیستمی- روان پویشی- رفتاری بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار بر اساس طبقه بندی بلانچارد در مرحله درمان و پیگیری، در طبقه شکست درمان قرار گرفت که به طور کلی حاکی از عدم موفقیت مداخله تلفیقی بر نظارت بر همسر در زوجین ناسازگار بود.