تاثیر اینرسی دانش بر سازگاری سازمانی با نقش میانجی یادگیری سازمانی( مطالعه موردی: صدا و سیمای شهر تهران)

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اینرسی دانش بر سازگاری سازمانی با نقش میانجی یادگیری سازمانی در صدا و سیمای شهر تهران می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری در مطالعه کارکنان حاضر صدا و سیمای در شهر تهران می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری کنترل شده ابزارهای پژوهش در بین ۱۸۰ نفر از مدیران و کارکنان صدا و سیمای به اجرا در آمده است. از نظر نحوه گردآوری داده های پژوهش، پژوهش حاضر جزء تحقیقات توصیفی، از نظر جمع آوری داده ها، پژوهش میدانی محسوب می شود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS۲۳ و Lisrel استفاده گردید و نتایج مربوط به شاخص های برازش مدل با سطح اطمینان ۹۹% نیز حاکی از آن است که مدل آزمون شده پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است. متغیرهای تحقیق مدیریت دانش، اینرسی دانش، مدل ذهنی مشترک، تعهد به یادگیری و سازگاری سازمانی می باشند. نتایج نشان داده است که اینرسی دانش بر تعهد یادگیری، مدل های ذهنی مشترک و مدیریت دانش تاثیر مثبت و معنادار دارد. تعهد یادگیری، مدل های ذهنی مشترک و مدیریت دانش بر سازگاری سازمان تاثیر مثبت و معنادار دارد. اینرسی دانش بر سازگاری سازمان به واسطه متغیر میانجی تعهد یادگیری، مدل های ذهنی مشترک و مدیریت دانش تاثیر مثبت و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

اینرسی دانش ، سازگاری سازمانی ، یادگیری سازمانی و صدا و سیمای شهر تهران.