بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم (با تاکید بر خشکسالی)

تاب آوری به عنوان ظرفیت بالقوه جامعه در معرض مخاطرات، با هدف حفظ یا رسیدن به سطح مناسبی از عملکرد، برای سازگاری یا مقاومت در برابر تغییرات شناخته می شود. باتوجه به تغییرات اقلیمی، نواحی روستایی ازجمله مناطقی هستند که در معرض آسیب پذیری بیشتری قرار دارند. باتوجه به اهمیت موضوع تاب آوری در شناخت نحوه رویارویی با مسائل بحرانی، مطالعه حاضر به بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب آوری و سطح رفاه جامعه روستایی در مواجهه با تغییر اقلیم با بهره گیری از روش تحلیل عاملی و با استفاده از ۵ شاخص و ۳۸ زیرشاخص در سال ۹۹-۱۳۹۸ پرداخته است. در این راستا، تعداد ۲۰۶ پرسشنامه در دهستان جارو از توابع بخش پلنگ آباد، شهرستان اشتهارد در استان البرز تکمیل شد. نتایج نشان می دهد ۳۸ عامل مورد پرسش در هشت گروه قرار گرفته اند. همچنین، نتایج حاکیاز آن است که در گروه نخست به عنوان مهمترین گروه، بسیاری از شاخص ها مانند مشارکت در فعالیت های اشتغال زایی جمعی، آشنایی با نیازهای جدید بازار، توسعه کسب وکار از طریق به کارگیری فناوریهای نوین، تجربه کار در محیط های متنوع شغلی، یادگیری مهارت های جدید فعالیت های اقتصادی، نشان دهنده اهمیت شناخت نیازهای اساسی بازار و افزایش توانایی روستاییان برای انجام فعالیت های جایگزین کشاورزی در مواقع بحران می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خشکسالی ، تحلیل عاملی ، تغییر اقلیم ، استان البرز