ارزیابی قابلیت برخی فعالیت های تفرجی با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره

فعالیت های تفرجی همانگونه که می تواند یک فعالیت مهم اقتصادی باشد در صورت توسعه نامناسب آثار مخرب اقتصادی و اکولوژیکی نیز می تواند داشته باشد. جهت به حداقل رساندن این اثرات مخرب می توان از برنامه ریزی استفاده از سرزمین با توجه به استعداد های طبیعی آن استفاده کرد. منطقه طالقان با توجه به جاذبه های طبیعی و فرهنگی فراوان می تواند مورد استفاده طبیعت گردان قرار گیرد. در این مقاله به بررسی قابلیت بخشی از منطقه طالقان برای اردوزنی، پیاده روی و تپه نوردی با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره پرداخته شده است. جهت اجرای این روش معیار ها، دامنه آنها و تابع مورد استفاده برای آنها در ابتدا شناسایی شد. معیار های شیب، جهت، پوشش گیاهی، جنس سنگ، بافت خاک، فاصله از منابع آبی، فاصله از جاده، فاصله از مناطق مسکونی تعیین شد. وزن معیار ها ی مورد استفاده با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی توسط کارشناسان مربوطه تعیین شد. در نهایت این معیار ها با استفاده از روش ترکیب خطی وزن داده شده با یکدیگر ترکیب شدند. بر اساس وزن تعیین شده مهمترین فاکتور برای فعالیت های ذکر شده شیب تعیین شد. مناطقی مناسب ایجاد کمپ تعیین شدند که دارای شیب کم بودند. برای پیاده روی مناطقی که شیب کم و خاک مقاوم داشتند و برای تپه گردشی مناطقی که شیب متوسط داشتند مناسب ارزیابی شدند.

کلیدواژه ها:

اردوزنی ، پیاده روی ، تپه نوردی ، ارزیابی چند معیاره ، طالقان