محمد بزانه - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، دانشگاه تبریز.
علی اشرف صدرالدینی - استاد گروه مهندسی آب، دانشگاه تبریز.
امیرحسین ناظمی - استاد گروه مهندسی آب، دانشگاه تبریز.
رضا دلیر حسن‎نیا - استادیار گروه مهندسی آب، دانشگاه تبریز.

کاهش تلفات آب به دلیل افزایش ضریب یکنواختی در سیستم های آبیاری بارانی مستلزم انتخاب فواصل و آرایش مناسب برای استقرار آبپاش ها است. در بررسی حاضر، به منظور ارزیابی تاثیر فواصل و آرایش آبپاش ها بر روی ضریب یکنواختی سیستم و بررسی کمی و کیفی تاثیرپذیری ضرایب یکنواختی نسبت به تغییر پارامترهای مساحت تحت پوشش آبپاش‎ها و سرعت باد در شرایط مختلف استقرار، آزمایش تعیین الگوی توزیع آبپاش منفرد طبق استانداردهای ایزو ۲/۷۷۴۹ و ایزو ۸۰۲۶ بر روی سه آبپاش VYR ۳۵،  IRILINE ۳۰و RAINBIRD ۴۰Bدر شرایط متفاوت باد صورت گرفت. در این بررسی، آرایش مربعی دارای بیشترین ضریب یکنواختی و نیز کمترین حساسیت نسبت به کاهش ضریب یکنواختی با مقادیر متوسط ۳/۵ و ۵/۵ درصد به ترتیب برای متوسط افزایش ۴/۵۹ درصدی مساحت تحت پوشش و ۳/۹۸ درصدی سرعت باد بود. کمترین حساسیت ضریب یکنواختی برای آبپاش  IRILINEبا مقادیر متوسط ۴/۳ و ۴۸/۵ درصد به ترتیب برای متوسط افزایش ۳۷ درصدی مساحت تحت پوشش و ۸/۱۱۷درصدی سرعت باد بدست آمد. نتایج حاکی از آن است که برای حصول ضریب یکنواختی مطلوب در شرایط وجود بادهای بیش از چهار متر بر ثانیه حداکثر فواصل آبپاش‎ها در حدود ۴۰ درصد قطر پاشش اسمی آبپاش با آرایش مربعی قابل توصیه است.

الگوی پخش آبپاش, سرعت باد, راندمان یکنواختی