الگوسازی در فرایند نوآوری با رویکرد ساختاری تفسیری (مطالعه موردی: یک مرکز تحقیقات دفاعی)

با نظر به تحقیقات انجام شده در زمینه نوآوری مشاهده می شود که محققان زیادی به اهمیت فرآیند نوآوری، در ارتقای رقابت پذیری و بهره وری سازمان اشاره کرده اند. اما تحقیق جامعی به صورت ویژه در راستای تبیین متغیرهای حیاتی در فرآیند نوآوری و نحوه ارتباط این متغیرها با هم مشاهده نشد. لذا سوال اصلی این تحقیق عبارت است از اینکه مراحل فرآیند نوآوری شامل چه متغیرهایی بوده و در چه تعاملی با هم قرار دارند؟ در این تحقیق با بررسی مطالعات گذشته در ارتباط با فرآیند نوآوری تلاش گردیده تا ابعاد، مولفه ها و شاخص های حیاتی در فرآیند نوآوری در یک سازمان تحقیقاتی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی شناسایی و  سپس با استفاده از روش مدل سازی ساختاری تفسیری، ارتباط میان شاخص های فرآیند نوآوری، تحلیل و تبیین شوند. بر پایه یافته های تحلیل محتوای کیفی، در مجموع سه بعد، هفت مولفه و ۱۸ شاخص به عنوان اجزای مراحل فرآیند نوآوری در یک مرکز تحقیقاتی دفاعی شناسایی و سپس بر پایه نتایج روش مدل سازی ساختاری تفسیری ، شاخص های مذکور از نظر شدت نفوذ بر یکدیگر در هشت سطح دسته بندی شدند. نتایج نشان داد که  شاخص های «عرضه نوآوری در بازار»، «انتخاب بهترین ایده ها»، «میزان پذیرش نوآوری» و «میزان کاربرد نوآوری» از نفوذ (عدم وابستگی) بالایی برخوردار هستند. بنابراین سازمان تحقیقاتی دفاعی برای رسیدن به نوآوری باید توجه ویژه ای به شاخص های مذکور داشته باشد.

کلیدواژه ها:

فرآیند نوآوری ، تولید ایده ، پیاده سازی ایده ، تجاری سازی ایده ، مدل سازی ساختاری تفسیری