استفاده از شاخص های اکولوژیکی در ارزیابی ریسک اکولوژیک

اکوسیستم های ساحلی از سیستم های مصبی بزرگ گرفته تا باتلاق های آب شور به دلیل عملکرد های مهم اکولوژیکی شان وارزش اجتماعی که دارند مورد توجه قرار می گیرند،لیکن این اکوسیستم های مهم به وسیله فعالیت های انسانی وبلایای طبیعی مورد تهدید قرار گرفته اند. در بعضی نواحی،گونه های مهاجم باعث جابجایی گونه های بومی، تهدید اهمیت تجاری منابع بیولوژیکی به وسیله تغییر دادن زیستگاه وتولید مرداب ها می شوند.یکی ازروشهای متداول درارزیابی کیفیت زیست محیطی اکوسیستم های ساحلی استفاده ازشاخص های اکولوژیکی است. این نشانگرها با توجه به شرایط محل مطالعه وویژه همان منطقه انتخاب می گردند سپس می توان باتوجه به شرایط هرمنطقه آنها راگسترش داد وبرای تهیه برنامه های جامع حفاظت از سواحل بکار برد.درمقاله حاضر به معرفی شاخص های ترکیب جوامع پلانکتون ها،ارتفاع نسبی و سلامت گیاهان، اندازه بیوماس، مدل زیستی-نوری کیفیت آب، سنجش زیستی علف های دریایی و طیف انعکاسی برگ که برای سنجش سلامت اکو سیستم های ساحلی مورد استفاده قرار می گیرند، پرداخته می شود..