فتوسنتز مصنوعی و اثر آن بر آینده پیل های سوختی

اجرای گسترده فناوریهای انرژیهای تجدیدپذیر، در حالی که از افزایش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری میکند، به نظر میرسد تنها راه حل مناسب برای برآوردن نیازهای انرژی جهان برای آینده انرژی پایدار باشد. ترکیب نهایی انرژی شامل صرفه جویی و بهره وری انرژی، باد، زمین گرمایی، زیست توده و موارد دیگر خواهد بود، اما هیچ کدام فراگیرتر یا فراوانتر از خورشید نیست. طی چندین دهه توسعه، هزینه سلولهای فتوولتائیک با طول عمر بیش از ۲۵ سال به طور قابل توجهی کاهش یافته است و نویدهایی برای اجرای گسترده در آینده وجود دارد. یک رویکرد شامل فتوسنتز مصنوعی و استفاده از خورشید برای هدایت واکنشهای سوخت خورشیدی برای تقسیم آب به هیدروژن و اکسیژن یا کاهش CO۲ به سوختهای کربن کاهش یافته است. همچنین در روشی میتوانیم O۲ را برای تولید پراکسید هیدروژن به عنوان سوخت کاهش دهیم. پراکسید هیدروژن به عنوان سوخت در پیلهای سوختی پراکسید هیدروژن برای تولید برق استفاده میشود. ترکیبی از تولید فتوکاتالیستی H۲O۲ از آب و O۲ با استفاده از انرژی خورشیدی با سلولهای سوختی H۲O۲ یک محفظه ای تولید و استفاده از H۲O۲ را در محل به عنوان سوخت خورشیدی مفیدتر و امیدوارکننده تر از هیدروژن فراهم میکند.

کلیدواژه ها:

پیل سوختی ، انرژی خورشیدی ، فتوسنتز ، فتوسنتز مصنوعی ، هیدروژن پراکساید