ارائه ی روش تحلیل عمومی آبگذری سرریزهای غیرخطی (مطالعه موردی: سرریز سد میلسایت)

سرریزهای غیرخطی، سازه های اقتصادی جهت بالا بردن توان خروجی سرریز در یک عرض محدود می باشند که در پلان به اشکال مختلفی دیده می شوند. این سرریزها در بار هیدرولیکی و عرض ثابت در مقایسه با سرریزهای خطی، دبی بیشتری را از خود عبور می دهند. با توجه به پیچیدگی های هیدرودینامیکی جریان در سرریزهای غیرخطی تاکنون روش عمومی برای تحلیل آبگذری آن ها ارائه نشده است و اغلب توسط مدل های آزمایشگاهی بررسی شده اند. در این تحقیق یک روش عمومی برای تحلیل آبگذری سرریزهای غیرخطی پیشنهاد گردیده است. این روش بر مبنای تحلیل المانی آبگذری سرریزهای غیرخطی استوار بوده که با حل معادلات انرژی و آبگذری برای هر المان و تصحیح آثار نواحی تداخل، میزان آبگذری این نوع سرریزها محاسبه می گردد. برای ارزیابی عملکرد روش ارائه شده، از نتایج آزمایشگاهی موجود برای سرریزهای مایل و کنگره ای ذوزنقه ای استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که دقت مدل پیشنهادی برای محاسبه ظرفیت آبگذری سرریزهای مایل و کنگره ای ذوزنقه ای به ترتیب در محدوده خطای ۱۲ و ۲۰ درصد بوده است. همچنین از نتایج مدل آزمایشگاهی پروژه توان بخشی سرریز کنگره ای قوسی سد میلسایت برای بررسی کارکرد مدل پیشنهادی در هندسه های پیچیده استفاده شد. مدل پیشنهادی با حداکثر خطای ۱۵ درصد تخمین مناسبی از ظرفیت آبگذری این سرریز داشته است.

کلیدواژه ها:

سرریزهای غیرخطی ، ظرفیت آبگذری ، آبگذری المانی ، ناحیه تداخل ، سرریزسد میلسایت