سپیده صمدزاده یزدی - استادیار گروه معماری منظر دانشگاه خاتم، تهران، ایران
ملیکا شهرابی فراهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش منظر، دانشگاه خاتم، تهران، ایران

در سالهای اخیر، موسسات آموزشی بسیاری در ساختمان های بسته و فاقد فضای باز، تاسیس شده که از نقاط ضعف سیستم آموزشی کشور میباشد. محیط های دانشگاهی به مثابه اکوسیستمی از عناصر مختلف انسانی و اکولوژیکی میباشد که به علت تماس دائم با دانشجویان، نقش موثری بر سلامت روح و روان آنان دارد و محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب میشود. در فضاهای دانشگاهی، دانشجویان با حجم وسیعی از اطلاعات مواجه بوده و نشستن طولانی مدت پشت میزها، ذهن را خسته کرده و منجر به بی حوصلگی و کاهش کارایی آنان، میشود. لذا فضای سبز در محیط آموزشی، جهت تنوع پذیری فضا، آموزش های جمعی، ابعاد زیبایی شناسانه و ایجاد حس تعلق مکان، از اهمیت ویژه ای برخوردار میباشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی،روش تحقیق تحلیلی توصیفی و روش جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است. ابزارجمع آوری اطلاعات شامل کتاب، مقاله و پایان نامه میباشد. هدف از این پژوهش، بررسی نقش فضای سبز در شکل گیری آموزشهای جمعی و تاثیر آن بر کیفیت یادگیری و تعاملات دانشجویان میباشد.نتایج حاصل از پژوهش، حاکی از آن است که ایجاد فضای سبز در محیطهای آموزشی، بر اجتماع پذیری، تشویق به کارهای گروهی و افزایش تعاملات اجتماعی منجر شده و به دلیل تبادل تجربه، ایجاد حس خاطره انگیزی و دلبستگی به محیط، منجر به افزایش کیفیت محیط آموزشی و ارتقا سطح یادگیری خواهد شد.

فضای سبز، محیط آموزشی، آموزش جمعی، تعاملات اجتماعی