شورش لطفی - دانشجوی دکتری مددکاری اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی
نسرین مروتی - کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبائی

مقدمه: جوامع امروزی، جامعه هایی سازمانی اند و توسعه و گسترش سازمانها به وسعتی رسیده که عصر امروز را عصر سازمانها و انسان امروزی را انسان سازمانی نام نهاده اند. توسعه و تکامل اقتصادی، جز از طریق رشد فرهنگی عوامل کار، در محیط کار محقق نمی گردد، لذا اخلاق کار در فرهنگ کار جامعه اهمیت یافته و متضمن توسعه و پیشرفت می گردد. روش شناسی: این پژوهش با هدف بررسی عوامل فردی، شغلی و اجتماعی موثر بر اخلاق کار و به روش پیمایشی در سال ۹۷ در بیمارستان فارابی صورت گرفت که با استفاده از پرسشنامه استاندارد اخلاق کار( OWEI)سرشماری از کلیه پرسنل شاغل در بیمارستان انجام گرفت که حدود ۶۱۶ نفر در این پژوهش مشارکت کردند. یافته ها: براساس نتایج تحقیق بین وضعیت تاهل و مولفه میزان درآمد با اخلاق کار و هریک از شاخص های آن رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین نوع رابطه استخدامی با اخلاق کار و هریک از ابعاد آن رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین تعداد دفعات دریافت تقدیر و تشویقی و مولفه سابقه خدمت با اخلاق کار و شاخص های آن رابطه معکوس و معنادار حاکم می باشد، اما بین سطح تحصیلات کارکنان و پایگاه اجتماعی-اقتصادی آنان با مفهوم اخلاق کار و هر یک از شاخص های آن رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق و با هدف ارتقا سطح اخلاق کار و شاخص های آن در سازمان، رویکرد بیمارستان درخصوص سیستم تقدیر و تشویق و همچنین پرداختی هایش باید مورد بازبینی و اصلاح قرار گیرد. همچنین در راستای ارتقا عملکرد کارکنان باید دوره های زمانی تبدیل وضعیت کارکنان را طولانی تر نموده و جهت تبدیل وضعیت کارکنان، به ارزیابی دقیقتری از پرسنل بپردازد.

اخلاق کار، عوامل فردی، عوامل اجتماعی، عوامل سازمانی.