بارزسازی اثرات گنبد نمکی بر شوری زایی حاشیه رودخانه مند با استفاده از داد های سنجنده استر (مطالعه موردی: بوشهر-گنبد نمکی جاشک)

یکی از محدودیت های منابع آب های سطحی در ایران مشکل شور شدن بر اثر عوامل مختلف طبیعی از جمله سازند های زمین شناسی شور است. استان بوشهر با وسعتی در حدود 7/2316756 هکتار که1/331682 هکتار (14% درصد) آن اراضی بیابانی که حدود بیست هزارهکتار آن شن زار و مابقی عمدتاً شوره زارها است. یکی از نمود های افت کارایی سرزمین (بیابان زایی) در بوشهر را افزایش شوری رودخانه مند و به طبع آن کاهش استعداد بیولوژیکی خاک و پوشش گیاهی می توان دانست. مطالعه چگونگی نقش گنبد نمکی جاشک در کاهش کیفیت آب های کارستی و تخریب منابع پایه و تشدید بیابان زایی ضروری است. در این مطالعه با استفاده از اطلاعات 5 ایستگاه نمونه برداری و بررسی فاکتورهای کیفیت آب تغییرات رودخانه تعیین گردید. همچنین جهت بارزسازی تاثیرات گنبد نمکی، از داده های سنجنده استر در محدوده مرئی، فروسرخ نزدیک، فروسرخ میانی و الگوریتم تحلیل مولفه های اصلی (PCA) و سه شاخص شوری شامل: شاخص شوری استاندارد شده (NDSI)، شاخص شوری (SI) و شاخص نمکزار نسبی(RSCI) استفاده گردید. پس از بررسی و مقایسه، مولفه سوم شوری و شاخص NDSI به عنوان بهترین مشخص کننده تغییرات شوری حاصل از گنبدنمکی تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

گنبد نمکی ، کیفیت آب ، شاخص شوری