محمدرضا آسیم - کارشناس ارشد مدیریت صنعتی،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

از مهمترین ارکان هوش تجاری، رقابت است. رقابتزدایی و رقابت گرایی در کسب و کارها بر مبنای اطلاعات به دست می آید. آنچه اکنون در به دست آوردن یک مزیت رقابتی بر مبنای هوش و هوشمندی شکل میگیرد، مولفه ی هوش رقابتی است. استفاده از این نوع هوش (هوشمندی) میتواند در شناسایی موقعیتها اعم از احتمالی، قطعی و یا عدم قطعیت به مدیران و استراتژیستها در بازار رقابتی کمک بهینهای کند. هدف در این مقاله، ارزیابی هوش تجاری با رویکرد مزیت رقابتی و تاثیر هوش رقابتی میباشد. جمع آوری داده ها در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی مقایسات زوجی تکمیل شده توسط ۲۱ نفر از خبرگان، مدیران و کارشناسان واحدهای استراتژی سازی در زمینه ی هوش تجاری و کسب و کار رقابتی سازمانهای دولتی و خصوصی محقق گشت. با روش تحلیل سلسله مراتبی فازی بهبودیافته، نتایج نشان داد که عوامل مدیریتی با وزن ۰/۲۸۸ در رتبه ی نخست، عوامل تامینکننده با وزن ۰/۲۰۵ در رتبه ی دوم، عوامل عملیاتی با وزن ۰/۱۸۷ در رتبه ی سوم، عوامل استراتژیک با وزن ۰/۱۷۳ در رتبه ی چهارم و عوامل بازاریابی با وزن ۰/۱۴۷ در رتبه ی پنجم قرار گرفتند. بنابراین در شرایط عدم قطعیت اگر قرار شد از هوش رقابتی در سازمانها استفاده گردد، بنابر نظرسنجی خبرگان امر باید این مولفه های جامع و اولویت آنها را در طراحی و استقرار هوش رقابتی، عملیاتی کرد.

هوش تجاری، مزیت رقابتی، هوش رقابتی