بررسی نقش سکوت سازمانی در شهرداری مشهد

مسئولیت تصمیم گیری برای صحبت کردن یا سکوت در سازمان، در اغلب اوقات با کارکنان است. آنها تصمیممی گیرند که ایده ها، نظرات و دغدغه های خود را به زبان آورند یا از منطقه امن خود خارج نشده و سکوت پیشهکنند. در اغلب اوقات، به دلیل همین موضوع شرایط به وجود آمده تغییری نمی کنند و حتی کمکم به سمت بحرانیشدن نیز می روند. نکته مهم اینجاست که سکوت سازمانی تنها میان مدیریت و کارکنان رخ نداده و گاهی اوقاتمیان کارکنان عادی سازمان هم اتفاق میافتد. وقتی مشکلی در سازمان اتفاق میافتد، کارکنان دو گزینه پیشرویخود می بینند، یا باید ساکت بمانند یا درباره آن مشکل با دیگر اعضای سازمان صحبت کنند. متاسفانه در اینشرایط معمولا انتخاب کارکنان سکوت است زیرا آنها باور دارند که در میان گذاشتن این اطلاعات تاثیر منفیبرایشان به دنبال دارد و حتی گاهی موقعیت آنها را به خطر می اندازد. کارکنان معمولا در رابطه با همکاران خودنیز سکوت پیشه میکنند. این سکوت میتواند به خاطر عدم توافق میان آنها، ضعف های موجود در فرآیندهایکاری، رفتارهای غیرقانونی و خطرناک آنها یا حتی دلایل شخصی باشد. در هر صورت، سکوت سازمانی مدیریترا از دریافت اطلاعات بسیار مهمی که میتواند به شناخت مشکلات و بهبود شرایط سازمان بیانجامد، محروممی کند. در این مقاله به شکل مروری به سکوت سازمانی و نقش آن در سازمانهای دولتی پرداخته ایم و پیشنهاداتیبرای سازمان مورد مطالعه (شهرداری مشهد) ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، سازمانهای دولتی ، شهرداری مشهد