سیده نفیسه طباطبایی - دانشجوی دکتری ژنتیک مولکولی، پژوهشکده زیست فناوری صنعت و محیط زیست، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران، ایران.
محمد مهدی حیدری - دانشیار ژنتیک مولکولی، گروه زیستشناسی، پردیس علوم، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

مقدمه: یکی از شایع ترین دلایل ناباروری مردان، ناهنجاری واریوکسل است. مردان با سابقه خانوادگی واریکوسل بیشتر در معرض خطر ابتلاء به این ناهنجاری­­ها هستند. در نتیجه عوامل ژنتیکی و مولکولی ممکن است در بیماری زایی واریکوسل، مرتبط با ناباروری نقش مهمی ایفا ­کنند. لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی ژن­های کاندید و مکانیسم های مولکولی آنها و نقش ژنتیک در ابتلاء یا تشدید آن در واریکوسل انجام شد. روش کار: در این مطالعه جهت یافتن مقالات مرتبط، پایگاه های اطلاعاتی لاتین (PubMed، Google Scholar) و فارسی (SID و Magiran) بدون محدودیت زمانی و با استفاده از کلمات کلیدی Varicocele،Male Infertility و Gene در بازه زمانی ۴ ساله مورد جستجو قرار گرفتند. یافته­ها: جهش یا پلی­مورفیسم­های ژن­های کاندید احتمالی از جمله NOS۳، hoGG۱، TNP۱,۲، GST، POLG، P۵۳، MTHFR ACP۱ اثرات متفاوتی بر اسپرم، اسپرماتوژنز و در کل واریکوسل دارند. نتیجه گیری: تاکنون چندین ژن به عنوان کاندیدهای احتمالی برای وقوع و پیشرفت واریکوسل در جمعیت­های گوناگون جهان مورد بررسی قرار گرفته است که هرکدام اثرات متنوعی بر پاتوفیزیولوژی واریکوسل نشان داده است. بنابراین صحیح یا غلط بودن فرضیه (تاثیر ژنتیک بر واریکوسل) به دلیل نداشتن هماهنگی شواهد و اختلاف نظر هنوز مشخص نیست.

پلی­مورفیسم تک نوکلئوتیدی, ژن­­, ناباروری مردان, واریکوسل