پیش بینی کننده های درد مزمن در زنان پس از جراحی هیسترکتومی: یک مطالعه کوهورت آینده نگر
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-25-3_006
تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: درد مدام پس از هیسترکتومی در جمعیت ایرانی نامشخص است و فاکتورهای مختلفی از جمله قومیت نیز در بروز آن دخیل هستند که سهم اثر آن در مناطق مختلف ایران بررسی نشده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و پیش بینی کننده های درد مداوم پس از هیسترکتومی انجام شد. روش کار: این مطالعه کوهورت آینده نگر در بازه زمانی فروردین سال ۱۳۹۸ تا اسفند سال ۱۳۹۹ در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. ۲۱۹ نفر از بیماران کاندید هیسترکتومی ابزارهای جمعیت شناختی، مقیاس دیداری درد حاد، مقیاس درجه بندی درد مداوم و افسردگی بک را تکمیل نمودند و در نهایت شیوع درد مداوم به کمک ابزار شدت درد در دوره پس از جراحی (NRS) و پیش بینی کننده های آن به کمک آزمون رگرسیون لوجستیک بررسی شدند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع درد مداوم پس از جراحی در ۳۵ نفر (۹۸/۱۵%) مشاهده شد؛ بر اساس نتایج رگرسیون لوجستیک، متغیر درد حاد در ساعت اول به اندازه (۳۲/۲-۸۵/۱) ۱۱/۲ برابر و جراحی به روش باز به اندازه (۴۹/۴-۸۸/۰) ۲۴/۳ برابر ریسک درد مداوم پس از جراحی را افزایش می دهند. نتیجه گیری: روش لاپاراتومی هیسترکتومی و درد حاد بعد از عمل، به عنوان ریسک فاکتورهای مستقل بروز درد مداوم پس از جراحی هیسترکتومی هستند. شناسایی بیماران پرخطر قبل از جراحی، از جمله بیماران با حساسیت به درد، ممکن است فرصتی منحصر به فرد برای کاهش درد مداوم پس از جراحی ایجاد کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آیناز بوستان
متخصص زنان و زایمان، بیمارستان چمران ساوه، ساوه، ایران.
فواد فولادی
متخصص بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران.
عباسعلی درستی
استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
شهلا عباسی
متخصص زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
میثا نقدی پور میرصادقی
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :