شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین گروه ارائه کننده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان می باشند و بخش اورژانسجزء بخش های با ریسک الاازنظرآسیب های شغلی شناخته می شود .این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع و علل آسیب های شغلیدر پرستاران شاغل بخش اورژانس در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ انجام گردید.مواد و روش کار:دراین مطالعه توصیفی-مقطعی تعداد ۱۸۰ پرستار شاغل بخش اورژانس در بیمارستانهای آموزشی به صورتتصادفی انتخاب و پرسشنامه توسط آنان تکمیل گردید. برای تحلیل داده هاازآمار توصیفی واستنباطی استفاده شد.یافته ها:دردسته های مخاطرات شغلی:مخاطرات بیولوژیکی؛تماس پوستی با خون یا سایر مایعات بدن (۵ / ۹۰ درصد)، مخاطراتشیمیایی؛تنفس بخارات موادضدعفونی کننده (۴۶/۷ درصد)، مخاطرات فیزیکی؛ قرار گرفتن در معرض اشعه به طور تصادفی (۴۶/۹درصد) و در مخاطرات ارگونومیکی؛ کمردردترومایی (۴۱/۷درصد) بیشترین آسیب را دربرداشت.علل وقوع آسیبهای شغلیشامل: حجم زیاد کار (۶۱/۱درصد) و خستگی ناشی از ساعات طولانی کار (۳۵/۶ درصد) بیشترین علل وقوع آسیبهای شغلی را شاملمی شد.خستگی ناشی از ساعات طولانی کار،شیفت شب،عجله هنگام کار،عدم وجود وقت کافی و ازدحام در بخش به عنوان عللآسیبهای شغلی با امکان بروز آسیبهای شغلی ارتباط معنی داری داشت. (۰۵ ≥./ p )نتیجه گیری:پرستاران در زمینه آسیبهای شغلی با عوامل خطرساز متعددی در حیطه های مختلف رو به رو هستند .برای از بینبردن این عوامل خطرساز نیاز به راهکارهایی در حیطه های مختلف است . بکارگیری ملاحظات ارگونومیک، تدوین برنامههای آموزشی مناسب، فراهم نمودن آموزش های کافی دراین زمینه می تواند منجر به کاهش این آسیبهای شغلی وافزایش بهرهوری آنها گردد

کلیدواژه ها:

شیوع ، علل ، آسیبهای شغلی ، بخش اورژانس ، پرستاران