تحلیلی بر جایگاه استراتژی بانکداری سبز در توسعه پایدار اقتصادی

بانکداری سبز به مفهوم گسترش فراگیر استراتژی ­های بانکداری است که منجر به توسعه پایدار اقتصادی می­ شود. بر این اساس استراتژی­ ها بانکداری سبز شامل مجموعه ای از عملیات ها و دستورالعمل هایی است که بانک را از نظر اقتصادی، محیط زیست و اجتماعی پایدار می­ سازد و دارای رویکردی دو جانبه است. به طوری که در مراحل اولیه، بانک ­ها برای به حداقل رساندن اثرات کربن در فعالیت ­های بانکی، برروی انتقال سبز عملیات داخلی بانک از جمله استفاده از انرژی­ های تجدیدپذیر، اتوماسیون و اقدامات دیگر تمرکز دارند. سپس در گام دوم، روش ­های تامین مالی سازگار با محیط زیست را اتخاذ می ­نمایند و ریسک­ های محیط زیستی پروژه خود را قبل از اتخاذ تصمیمات مالی، کاهش می ­دهند. بنابراین به کارگیری استراتژی­ های سبز در بانک، نه تنها برای محیط زیست سودمند است بلکه مزایای متعددی از جمله کاهش ریسک اعتباری، کاهش هزینه­ های بانک و افزایش شهرت بانک به عنوان یک سازمان حامی محیط زیست را نیز، به همراه دارد. بر این اساس، رواج بانکداری سبز، وضعیت برنده- برنده بانک ­ها، صنایع و جامعه را نشان می دهد که در نهایت به توسعه پایدار کمک می­ نماید. لذا در مطالعه حاضر با استفاده از روش اسنادی و مروری، ضمن بررسی مفاهیم مربوط به بانکداری سبز، تجربه برخی از کشورها در رابطه با بانکداری سبز در دستیابی به توسعه پایدار، مراحل اجرایی نمودن بانکداری سبز و استراتژی های مربوط به آن، مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بانکداری سبز ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، ریسک اعتباری و اقتصاد سبز