محمدرضا فیضی لفمجانی - دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره، گروه مشاوره، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران؛
ولی اله فرزاد - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران؛ vfarzad @yahoo.com
علی دلاور - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
آناهیتا خدابخشی کولایی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران؛

مقدمه: هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی دو روش درمان تعهد و پذیرش و شناخت درمانی بک برروان رنجوری و درون گرایی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویانی هستند که در بازه زمانی فروردین ماه ۱۳۹۳ تا شهریور ۱۳۹۸ به مرکز مشاوره و خدمات بهداشت روانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر مراجعه نمودند. حجم نمونه به تعداد ۴۵ نفر دانشجو بود که به روش نمونه گیری هدفمند ازجامعه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۵نفر)، آزمایش شناخت درمانی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) گمارده شدند. هر دوگروه آزمایشی به مدت ۱۰ جلسه۹۰ دقیقه ای در معرض آموزش قرار گرفتند و برای گروه کنترل (گروه سوم) هیچ گونه مداخله ای انجام نگرفت. محتوای مداخلات در گروه های آزمایشی   ACTوCT در۱۰جلسه براساس بسته آموزشی ارایه شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا ۲- فرم باز سازی شده بود. در این پژوهش از مدل آماری اندازه گیری مکرر ترکیبی استفاده شده است.یافته ها: نتایج نشان داد «درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد» بیشتر از «شناخت درمانی بک» بر متغیرهای، «روان نژندی» و «درونگرایی» موثر می باشد (۰۰۱/۰)؛نتیجه گیری: با توجه به یافته ها نتیجه گرفته می شود که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند بر بهبود روان نژندی و درون گرایی دانشجویان موثر واقع شود

تعهد و پذیرش شناخت درمانی بک روان نژندی درونگرایی دانشجویان