مدیریت جامعه محور بحران وضرورت آن دربرنامه ریزی شهری باتاکیدی بر مقابله با سیلابهای شهری در بهشهر

درکنش بین رخداد سیل و کاربری سیلاب، دشت دارای ماهیت پویایی است . کاربرد سیلاب دشت بصورت پویا در حال تغییر است .بنابراین، می توان گفتکه خسارت سیلاب دائما با زمان تغییر میکند و اعمال مجموعه اقدامات مدیریت بحران امری گریز ناپذیر است.مدیریت بحران شامل فرآیند پیش بینی و پیشگیری ازوقوع بحران برخورد و مداخله در بحران و سالم سازی بعد از وقوع بحران است.بارش های شدید به عنوان پتانسیل مناسب منابع آب، یکپدیده دو وجهی مناسب و خسارت آفرین مطرح است؛به گونه ای که با شناخت و توجه به آنها از طریق ذخیرهسازی در پشت دیواره سدها، تزریق آن در داخل زمینبه وسیله عملیات آبخوان داری و کنترل آن با انجام عملیات آبخیزداری برکات فراوانی مانند تامین آب موردنیاز به ویژه در ماههای خشک سال ، جلوگیری از افت سطح ایستابی منابع آب زیر زمینی(به عنوان مهمترینمنبع تامین آب در مناطق خشک و نیمه خشک)جلوگیری از فرسایش خاک ، مدیریت حوادث غیرمترقبه، توسعه کشاورزی و به طور کلی اقتصادی را به همراه دارد.روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بطوریکه که کل موضوع تحت تاثیر عوامل مختلفی قرارداردکه می بایست به اجزاء موثر، تجزیه و سهم عوامل درنسبت با کل مورد تحلیل قرارگیرد .بنابراین نبود توجه به مدیریت سیلاب نیز موجب خسارات ناگواری، مانند مشکلات مربوط به تامین منابع آب، کوتاهشدن عمر تاسیسات و سازه های آبی ، فرسایش شدیدمنابع خاک، افزایش خسارت ناشی از رخداد سیل به زیربناهای توسعه جوامع و در نهایت، گسترش فقر را برایساکنان حوضه آبخیز به همراه داردرمز موفقیت در اجرای برنامه های مدیریت بحران ومقابله با سیلاب و کلید توسعه پایدار را می توان بهره گیری از روش های سازه ای و غیرسازه ای و اجرای مصوبات قانونی بهمراه تامین اعتبارات مورد نیازجهت پیاده سازی مدیریت یکپارچه مقابله با سیلاب و اجرای برنامه های درازمدت بدین منظور را ذکر نمود.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، برنامه ریزی شهری ، مخاطرات طبیعی ، حوادث طبیعی ، چالش ، سیل ، خسارت ، ساماندهی ، بازسازی ، آبخیز ، هیدرولوژی ، مدیریت شهری ، شهر ، مسیل