بهینه سازی حفاری میدان های نفتی مارون و رامین با استفاده از مدل های ریاضی

دلیل پیدایش بهینه سازی حفاری بالا بودن هزینه های حفاری و پایین بودن سرعت حفر چاه ها بوده است. هدف نهایی از فرایند بهینه سازی، کاهش پارامترهای مزاحم در عملیات حفاری تا کمترین میزان ممکن و همچنین تغییر پارامترهای هیدرولیکی و مکانیکی تا رسیدن به میزان نفوذ بهینه است. در عمل، پروسه های حفاری داخل کشور غالبا بصورت تجربی صورت گرفته است که مصون از خطا و اشتباه نبوده و منجربه بروز اتلاف های ناخواسته ای شده است. دربخش اول این مطالعه، الگوی بورگاین یانگ بهبود یافته روی داده های مربوط به ۱۰ چاه از میدان رامین با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک پیاده می شوند. دلیل انتخاب این مدل این است که نسبت به سایر مدل ها عوامل تاثیر گذار بیشتری را در بر می گیرد. همچنین داده های مورد نیاز آن در گزارش های روزانه یافت میگردد. پس از پیاده سازی اطلاعات چاه های مورد مطالعه روی مدل مذکور، همخوانی بالایی بین داده های واقعی و پیش بینی شده را شاهد بودیم. این امر بدین معنی است که این مدل گزینه‎ ی مناسبی جهت انجام مدلسازی عملیات حفاری در میدان رامین می باشد. در بخش دوم، با استفاده از مدل ساخته شده، الگوریتم ژنتیک و معادلات بهینه سازی هیدرولیک یک مدل بهینه سازی حفاری ارائه میدهیم و داده های یک حلقه چاه را به وسیله ی آن بهینه سازی میکنیم. نتایج این بهینه سازی و مقایسه آن با داده های واقعی چاه نشان میدهد که نرخ نفوذ مته بطور متوسط بهبود ۱۰۰ درصدی داشته و همچنین تمیزسازی چاه به خوبی صورت میگیرد. که این اتفاق باعث کاهش قابل توجه زمان حفاری و هزینه های سنگین اجاره ی دکل های خشکی و ساحلی می شود.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، مدل سازی ، هیدرولیک حفاری ، الگوریتم ژنتیک ، نرخ نفوذ مته